Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana! Ale on rzekł do nich: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę. (J 20,25)
ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί ἑωράκαμεν τὸν κύριον ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων καὶ βάλω μου τὴν χεῖρα εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ οὐ μὴ πιστεύσω.
dixerunt ergo ei alii discipuli vidimus Dominum ille autem dixit eis nisi videro in manibus eius figuram clavorum et mittam digitum meum in locum clavorum et mittam manum meam in latus eius non credam.
Słowo prowadzi do odczytania na nowo znaczenia przebitego boku Jezusa. Bóg posłużył się gestem nieposłuszeństwa żołnierza, aby pokazać nam nadobfitość miłosierdzia. Tomasz szuka tego miejsca, powraca do Źródła i tam dopiero wyznaje wiarę. Ten Święty Bok przywołuje na myśl bok Adama, z którego pochodzi pierwsza kobieta. Z Boku Jezusa narodziła się Ecclesia – Kościół, Oblubienica Chrystusa, Nowego Adama.
