A oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: Ufaj, synu! Odpuszczone są ci twoje grzechy. (Mt 9,2)

καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον καὶἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ θάρσει τέκνονἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι.

et ecce offerebant ei paralyticum iacentem in lecto et videns Iesus fidem illorum dixit paralytico confide fili remittuntur tibi peccata tua.

Wiara przenosi góry, przesadza morwy, ocala, chodzi po wodzie. Dziś przynosi bezwładnego do Jezusa. Ma sens każda modlitwa, w której niesiemy siebie nawzajem przed Jezusa. We wspólnocie Kościoła jest tak, że dziś ja niosę, przyprowadzam brata, siostrę do Pana, a być może jutro oni będą nacierać na Jezusa w mojej sprawie. Bracia, a gdyby komuś przydarzył się jakiś upadek, wy którzy pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie takiego na właściwą drogę. Bacz jednak, abyś i ty nie uległ pokusie. Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełnicie prawo Chrystusowe (Gal 2,1-2).