Zobaczywszy zaś tłum ulitował się nad nimi, ponieważ byli znękani i porzuceni jak owce nie mające pasterza (Mt 9,36)

Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐσκυλμένοι καὶ ἐρριμμένοι ὡσεὶ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα.

videns autem turbas misertus est eis quia erant vexati et iacentes sicut oves non habentes pastorem

Wybrane słowo σπλαγχνίζομαι pochodzi od rzeczownika σπλάγχνον [splanchnon] – śledziona, wnętrzności, narządy wewnętrzne: serce, płuca, wątroba, jelita. Oznacza być poruszonym aż do wnętrzności, być zdjętym litością. Wnętrzności uważano za siedlisko uczuć, namiętności, pasji.

Jezus wzrusza się do głębi swojej istoty, do tych pokładów Boskiego serca, w których płonie ogień pasji miłowania Ojca i miłowania każdego człowieka. Litość Jezusa nie jest biadoleniem nad nędzą, ale budzi dobrą nowinę, rodzi kaskadę gestów uzdrowienia, łamania chleba, posłania robotników. A to wszystko z jednego “ujrzał”. Oczy Jego jak płomień ognia.