On (Jezus) powiedział im: Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny i ci, którzy z nim. (Mt 12,3)

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε ἐπείνασεν καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ.

at ille dixit eis non legistis quid fecerit David quando esuriit et qui cum eo erant.

Głody duchowe nie wzmagają się, gdy o nich zapominamy, gdy ich nie karmimy. Nie są jak fizyczne łaknienia chleba. One działają odwrotnie. Im bardziej karmimy się Chlebem Życia, tym bardziej pragniemy Nim żyć. To dlatego Pan Jezus mówił, że kto we Mnie wierzy, nigdy łaknąć nie będzie, gdyż ten głód natychmiast jest zaspokojony. Jakby nie zdąża urosnąć.