W owym dniu wyszedłszy Jezus z domostwa siedział nad jeziorem. (Mt 13,1)

Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν.

in illo die exiens Iesus de domo sedebat secus mare.

Scena wygląda na początek wakacji. Jezus siedzi już jakiś czas nad jeziorem. Z jednej strony fale, uciszone kiedyś Jego słowem, z drugiej fale ludzkich serc – spragnione Słowa. Jest w Nim jakiś wszechogarniający pokój. Tak jak ciche jest pole, na które rzuca się ziarno, tak ucisza się gleba serca, by przyjąć Drogocenne Ziarno Ewangelii.