Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? (Łk 2,49)
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς τί ὅτι ἐζητεῖτέ με οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με;
Maryja i Józef szukają zgubionego Słowa.
Co sprawiło, że Maryja z bólem serca szuka Syna? Czy chce Mu przypomnieć o synowskim obowiązku (por. Wj 20, 12)? Jezus pierwszy raz zabiera głos i odwołuje się do “obowiązku” wobec Ojca, tak samo pod koniec Ewangelii mówi o obietnicy Ojca (Łk 24, 49). Szukanie woli Ojca jest u Jezusa na pierwszym miejscu i Chrystus daje do zrozumienia, że nie pozwoli, by rodzinne więzi warunkowały Jego działanie (por. Łk 8, 19nn).
św. Stanisław Kostka, patron dnia, doskonale wiedział czego szuka. Pomimo oporów ze strony rodziny, która nie zgadzała się na jego wstąpienie do zakonu jezuitów, przebył pieszo trasę z Wiednia do Dylingi, a później do Rzymu, pragnąc przyjęcia do zgromadzenia przez jego przełożonych. Został przyjęty do jezuickiego nowicjatu i po roku złożył śluby zakonne. Tuż przed śmiercią wyznał, że najzupełniej zgadza się z wolą Bożą i ufa miłosierdziu Bożemu.
Spraw, Panie, żebym był głodny Twojego Słowa, żebym jak Twoja Matka nie przestawał szukać. Najlepsze jest to, że to Ty pierwszy szukasz mnie!
Tak, Maryja z bólem serca szukała Syna. Szukała tak, jak dyktowało Jej serce. Znalazła. Ale to nie był koniec poszukiwań. Słowo odsłoniło przed Nią perspektywę dalszej drogi. Wymagającą. Pomimo, że wracali do domu, było to zaproszenie w nieznane. Dlatego Maryja chowała wszystko to w swoim sercu, składając tajemnicę do tajemnicy.
Bądź przy mnie Matko Słowa w moich poszukiwaniach, takich, jakie dyktuje serce. I podtrzymuj we mnie gotowość na prowadzenie, gdy Słowo przejmie inicjatywę.