Niewiasto, czemu płaczesz? (J 20,13b)
γύναι τί κλαίεις;
Pytanie, które chodzi za mną od rana. Pytanie, które nie pozwoliło mi wcześniej zrobić wpisu. Pytanie, które rozbiło mi dzień? Dlaczego? Bo pociągnęło wspomnienia. Bo kiedyś myślałam, że to łzy Marii utrudniały jej rozpoznanie Jezusa. Bo kiedyś myślałam, że łzy są czymś złym… że płacz jest oznaką słabości. Któregoś dnia zrozumiałam, że to łzy zmyły z jej oczu zasłonę i pozwoliły otworzyć uszy na to, w jaki sposób Jezus wypowiada jej imię.
Maria płakała, bo myślała, że już nigdy nie spotka Jezusa. Płakała, bo zapomniała o Jego Słowie.
A Ty? Dlaczego dziś płaczesz?
Rozraduj się, bo Jezus wyszedł z grobu… bo i Ty z niego wyjdziesz, tylko znajdź w sobie odwagę…
Pytanie do mnie.
„Niewiasto,czemu płaczesz? ”
Bo nie widzę Jezusa, bo Go nie czuję, bo ktoś znowu rzucił jakieś złorzeczenie i z tego powodu cierpię. Bo pragnę kochać więcej, a nie potrafię. Bo jestem z rodziną, a ciągle czuję się samotna. Bo to wszystko czasami mnie przerasta.Ale wiem napewno ze nic nie jest dla mnie tak ważne jak być blisko Jezusa, siedzieć u Jego stóp, słuchać, zasłuchać się w Jego Słowo.
Pytanie do mnie.
“Niewiasto,czemu płaczesz? ”
Bo nie widzę Jezusa, bo Go nie czuję, bo ktoś znowu rzucił jakieś złorzeczenie i z tego powodu cierpię. Bo pragnę kochać więcej, a nie potrafię. Bo jestem z rodziną, a ciągle czuję się samotna. Bo to wszystko czasami mnie przerasta.Ale wiem napewno ze nic nie jest dla mnie tak ważne jak być blisko Jezusa, siedzieć u Jego stóp, słuchać, zasłuchać się w Jego Słowo.