Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. (J 17,23)
ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας.
Różne są postrzegania doskonałości. Zawsze jednak towarzyszy temu poczucie jakiejś harmonii, tak jakby wszystko było na swoim miejscu. Dzisiaj Jezus mówi o boskim spojrzeniu na ideał. W tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia czytamy, że Chrystus pragnie, abyśmy się zespolili w jedno, jednak bardziej trafne wydaje się być tekst z Biblii Paulistów: niech staną się doskonałą jednością (J 17,23). Tekst grecki (ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν) wyraźnie ma w sobie odmianę słowa τέλειος, które oznacza tego, który osiągnął maksymalny rozwój, kogoś doskonałego. Zatem ideałem perfekcji w Bożym spojrzeniu jest miłość, która objawia się w jedności. Nie dziwi więc, że po powrocie syna marnotrawnego, w domu ojca słychać było tańce oraz muzykę (συμφωνίας), tworzącą symfonię harmonijnej miłości.
