I stało się, że dokończył Jezus przykazywać dwunastu uczniom swoim, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić w ich miastach.

Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς διατάσσων τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ, μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν.

Ciągle uczę się Jezusowego stylu życia. Ewangeliści ukryli go w czasem niepozornych uwagach, zwyczajnych zwrotach. Dziś Jezus kończy czas nauczania uczniów. W Jego działaniu jest początek i koniec. Nie zostawia spraw, rozmów, gestów niedokończonych. Nie odkłada na jutro, na „zaraz wracam”.

Czasownik „kończyć” τέλεω bierze swój początek ze słowa „koniec” – po grecku τέλος (nie transliteruję wyrazu bo chyba jest bardzo oczywisty i podobny do polskiego „cel”). Jezus sam jest Początkiem i Końcem. W Nim jest źródło i cel życia.

Moje życie porządkuję, gdy stawiam sobie cele, gdy do nich dążę. Chaos rodzi się z braku celu. Zaraz znajdą się różne siły, które będą mnie rozpraszać i rozrywać. Piękno i porządek życia Jezusa staje się dziś moim celem.