W tamtym momencie, odpowiadając Jezus powiedział: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie Nieba i ziemi, że zakryłeś te [rzeczy] przed mądrymi i inteligentnymi, a odkryłeś przed niemówiącymi [dziećmi]. (Mt 11,25)

Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν, Ἐξοµολογοῦµαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἔκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις·

Po wczorajszym epizodzie z odrzuceniem Jezusa przez galilejskie miasta, dziś następuje uwielbienie Boga za dar objawienia. Chrystus, chyba można tak napisać, prowokuje, bo, jak Sam mówi, Jego Osoba, Jego nauka i cuda zarezerwowane są nie dla mądrych tego świata, ale dla dosłownie “dzieci nieumiejących mówić”, dla niemowląt. Można to przełożyć na moje życie, bo kiedy nie mędrkuję i czasem nie wiem, co powiedzieć, to wtedy Jezus się objawia, dokonuje cudu. I dalej, Chrystus mówi o upodobaniu Ojca (swoją drogą to pierwsze miejsce, gdzie Jezus bezpośrednio mówi do Boga “Ojcze”). To wyjątkowe słowo εὐδοκία (upodobanie) pojawia się niezwykle rzadko w Ewangeliach (tylko 3 razy) i mówi o umiłowaniu przez Boga przede wszystkim tego, co jest najmniejsze, najsłabsze, co nawet czasem nie potrafi mówić.