I wyszła wieść o Nim we wszystkie miejsca krainy. (Łk 4,37)

καὶ ἐξεπορεύετο ἦχος περὶ αὐτοῦ εἰς πάντα τόπον τῆς περιχώρου.

Zawsze mnie fascynuje to, że Słowo rozszerzało się najpierw poprzez żywe ludzkie słowo. Wieść jak echo rozchodziła się od ust do uszu, i tak dalej, i dalej. Docierała do wszystkich mieszkańców owej krainy, okolicy. Nie posiadano środków masowego przekazu, a jednak Słowo nie upadało na ziemię, lecz było niesione od serca do serca.

Dziś można na ten proces spojrzeć z perspektywy Kościoła, który strzeże i przekazuje Słowo Boże. To „echo” rozbrzmiewa w liturgii, nauczaniu, katechezie, dialogu. Można też spojrzeć z perspektywy serca ucznia. W nim rozbrzmiewa Słowo i pragnie dotrzeć do wszystkich zakamarków, przestrzeni osobistego życia. Pragnie być przyjęte, pokochane, zrozumiane, by mogło nie tylko zdumiewać, ale i owocować.