Błogosławieni, głodujący teraz, albowiem zostaniecie nasyceni. Błogosławieni, płaczący teraz, albowiem śmiać się będziecie. (Łk 6,21)

µακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. µακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε.

W Starym Testamencie, Bóg nie pozostaje obojętny na łzy Swojego ludu (por. 1 Sm 1,10), ale staje przy nim jako Pocieszyciel (1 Sm 1,19n). Przesyła za pośrednictwem proroków nowinę nadziei, że otrze wszelką łzę z powodu doświadczonego nieszczęścia (por. Iz 25,8; 30,19; Jr 33,6nn). Jezus zwraca się do tych, którzy teraz (νῦν) płaczą, i oświadcza, że Bóg nie zapomni o cierpieniu i doznanej krzywdzie. Radość, jakiej doświadcza płaczący bierze się z obietnicy Pana, że radykalnie przemieni jego los. Ci, którzy płaczą, mogą czuć się szczęśliwi, bo Bóg jest ich Obrońcą i Pocieszeniem.