οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ σχῶμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ,

Rolnicy zaś zobaczywszy syna, powiedzieli do siebie: Ten jest dziedzicem. Chodźcie zabijmy go i mielibyśmy dziedzictwo jego.

Rolnicy nie zrozumieli nic z tego co chciał im dać właściciel winnicy. Siłą i przemocą wydarli dziedzictwo i w ten sposób się pozbawili jego owoców, sensu pracy, wspólnoty.

Czasem Bogu chcemy zabrać to, co On chce nam dać z dobroci i wspaniałomyślności. Lęķ, zachłanność, nieuporządkowane pragnienia, pożądania sprawiają, że nie potrafimy cieszyć się razem z Ojcem i Synem owocami winnicy. Jesteśmy dziedzicami nie obcymi i przechodniami. Już mamy to dziedzictwo. Nie trzeba go kraść, zabierać. Wyważać otwartych drzwi.