Dźwignijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode mnie, bo łagodny jestem i pokorny sercem, a znajdziecie odpoczynek dla waszego życia. (Mt 11,29)
ἄρατε τὸν ζυγόν µου ἐφ’ ὑµᾶς καὶ µάθετε ἀπ’ ἐµοῦ, ὅτι πραΰς εἰµι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑµῶν.
Anapausis – Jezusowa pauza – jest paradoksalna, bo dźwigając Jego jarzmo i ucząc się od Niego, to raczej powinienem się umęczyć, a w rzeczywistości nabieram Jego sił, “pauzuję” w Jego trudzie. Może dlatego św. Paweł napisał, że moc doskonali się w słabości (por. 2 Kor 12,9). Nigdy nie jest tak, żeby Bóg włożył Ci na plecy ciężar i powiedział: “musisz to wziąć samemu. Jak będziesz to dźwigał i z tym będziesz chodził, no to wtedy jesteś Mnie godny”. On mówi: “jeśli chcesz” i “będziemy to dźwigać, bo we dwójkę jest łatwiej”.
