Byli uczniowie Jana i faryzeuszów poszczący i przyszli i powiedzieli Jemu: dla czego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, zaś Twoi uczniowie nie poszczą? (Mk 2,18)

Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν;

Uczeń zawsze jest czyjś, przynależy do szkoły. Uczniowie Jezusa wydają się być wyluzowani, mało ascetyczni. Jedzą i piją, cieszą się ucztą weselną. Nawet otrzymują nowe imię: “synowie komnaty weselnej”. Wprowadzeni przez Oblubieńca w Jego radość i szczęście. Jak więc mają pościć?

Uczeń patrzy, słucha, podąża za Nauczycielem, i z dnia na dzień staje się podobny do Niego. Przejmuje Jego styl życia, mówienia, a nade wszystko sposób kochania.