I przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. (Mk 6,8)

καὶ παρήγγειλεν αὐτοῖς ἵνα μηδὲν αἴρωσιν εἰς ὁδὸν εἰ μὴ ῥάβδον μόνον μὴ ἄρτον μὴ πήραν μὴ εἰς τὴν ζώνην χαλκόν.

św. Wincenty Pallotti postrzegał Chrystusa jako Apostoła Ojca Przedwiecznego. Takie spojrzenie sprawia, że na Jezusa mogę patrzeć nie tylko, jak na Boga, ale także jak na mojego Brata. W dzisiejszej Ewangelii posłanie przez Zbawiciela jest poprzedzone nakazem, a dosłownie, przekazaniem wiadomości (παρήγγειλεν). Zatem sposób głoszenia Apostołów jawi się jako wola Samego Ojca. Choć wydaje się radykalnym, to na dobrą sprawę, uczy zaufania wobec Boga. Może dziś warto, w jakiś szczególny sposób, wziąć sobie do serca tę prawdę, że Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga (J 16,27).