Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu [sprawach]. (Mk 6,34)

καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν ὄχλον καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾽ αὐτοὺς ὅτι ἦσαν ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς πολλά.

“To są Moi ludzie – pomyślał Jezus – poszukują Pasterza”. To wzajemne przyznanie się do siebie zaowocowało nauczaniem i rozmnożeniem chleba, Eucharystią. “Pan mym Pasterzem, nie brak mi niczego”.