I polecił tłumowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je podawali. I podali tłumowi. (Mk 8,6)

καὶ παραγγέλλει τῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα παρατιθῶσιν καὶ παρέθηκαν τῷ ὄχλῳ.

Dzisiaj mamy na tapecie jedno z najpiękniejszych słów na świecie. A jest to słowo dziękuję. Już małe dzieci uczymy, by potrafiły podziękować. Bez słowa wdzięczności słabną ludzkie więzi, pojawią się pretensje, a w sercu gorycz. Jezus Swoim dziękuję wyprowadza z kłopotów i zmartwień Swoich uczniów i tłum Swoich słuchaczy. Używanie słowa dziękuję otwiera nam oczy, by zobaczyć, że nie jesteśmy tak biedni, jak myślimy, że mamy zawsze coś do dania, i to w nadmiarze.

Jeśli chcesz dziś w Grecji komuś podziękować, to powiesz: Euchrysto! I już jesteśmy przy Eucharystii, Mszy świętej. Można powiedzieć, że dziękuję jest kodem DNA, sercem każdej Mszy Świętej, a tym samym naszą tożsamością.