I zapomnieli wziąć chleby, i jeśli nie jeden chleb mieli ze sobą w łodzi. (Mk 8,14)

Καὶ ἐπελάθοντο λαβεῖν ἄρτους καὶ εἰ μὴ ἕνα ἄρτον οὐκ εἶχον μεθʼ ἑαυτῶν ἐν τῷ πλοίῳ.

W pierwszym momencie przychodzi na myśl pieśń eucharystyczna: “Jeden chleb, co zmienia się w Chrystusa Ciało…” Uczniowie realnie mieli jeden chleb, nad którym dywagowali, kto ma go zjeść, kto będzie pościł, dlaczego zapomnieli, i kto jest za to odpowiedzialny itd. W tego typu sytuacjach często dominuje napięcie, nieporozumienie.

Ten jeden chleb w ich oczach był znowu obrazem braku. Jak szybko zapomnieli 12 i 7 koszów ułomków. A Pan Jezus ma cierpliwość, by ich karmić i przypominać, że przy Nim i z Nim nawet jeden chleb wystarczy dla wielu.