Gdy tłumy się powiększały, zaczął mówić: To pokolenie jest pokoleniem złym. Domaga się znaku, ale będzie im dany jedynie znak Jonasza. (Łk 11,29)

Τῶν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζοµένων ἤρξατο λέγειν, Ἡ γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστιν· σηµεῖον ζητεῖ, καὶ σηµεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ µὴ τὸ σηµεῖον Ἰωνᾶ.

Jezus nie potrzebuje reklamować się wśród ludzi, nie wygłasza żadnych pochwał w stosunku do tych, którzy do Niego przychodzą i powiększają grono słuchających (swoją drogą słówko epathroizó występuje tylko w tym miejscu w całej Biblii). Nie “głaszcze po główce” nowo przybyłych i może budzić zdumienie, a nawet szok, że Chrystus ocenia to pokolenie jako złe (ponera), bo wśród słuchających byli z pewnością tacy, którzy przyszli słuchać Nauczyciela. Jezus o nich nie zapomina i posługuje się hiperbolą, żeby podkreślić, z jakim złem się spotyka.

Niezmiennie to Chrystus pozostaje najbardziej wymownym znakiem, bez którego nie ma Zbawienia.