Daj się przebłagać (ἱλάσθητί)

Łk 18, 13:

A celnik stojąc z daleka nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, daj się przebłagać mnie, grzesznikowi!

Bił się w piersi aż dudniało,
Ciało wraz z duszą głośno błagało
O miłosierdzie, o zlitowanie,
Świadomych win przebłaganie.

Zniknęły już dzisiaj znaki pokuty
Winę zdobimy koroną buty
Lub zalewamy ją jak robaka
Smutna historia i byle jaka.

Ni grzesznik, ni święty,
Same wykręty.

Dokąd są jeszcze kościoły otwarte,
Nie traktuj grzechu śmiechem lub żartem.
Wiesz co masz zrobić człowiecze miły
By smaki życia do ciebie wróciły.
(pp)