Ale te (rzeczy) powiedziałem wam, abyście, gdy przyjdzie godzina ich, pamiętali je, że Ja powiedziałem wam. Tego zaś wam od początku nie mówiłem, gdyż z wami byłem. (J 16,4)

ἀλλὰ ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα αὐτῶν μνημονεύητε αὐτῶν ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν. Ταῦτα δὲ ὑμῖν ἐξ ἀρχῆς οὐκ εἶπον, ὅτι μεθʼ ὑμῶν ἤμην.

Jednym za sposobów trwania w Słowie Bożym jest zapamiętywanie, zatrzymywanie. Ludzka pamięć ma podłoże biochemiczne. W naszym mózgu tworzą się ślady pamięciowe, odciśnięte przez to, co widzimy, przeżywamy, słyszymy. Gdy więc pamiętamy Słowa Jezusa, to w jakiś sposób, fizycznie Ono w nas mieszka. Najlepiej pamiętamy to, co sami przeżyliśmy, doświadczyliśmy na własnej skórze. Gdy wypełniam Słowo, wtedy Ono na stałe mieszka we mnie. Sam staję się “żywą księgą” dla Słowa Bożego, nie tylko romantycznym pamiętnikiem.