Uczniowie byli w drodze, zdążając do Jerozolimy. Jezus wyprzedzał ich, tak że się dziwili; ci zaś, którzy szli za Nim, byli strwożeni. Wziął znowu Dwunastu i zaczął mówić im o tym, co miało Go spotkać. (Mk 10,32)

Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, οἱ δὲ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν.

Po Wniebowstąpieniu, po Zesłaniu Ducha Świętego, losy Jezusa powtarzają się w Jego uczniu. Chrystus doświadcza prześladowania mieszkając (trwając) w nim (por. J 15,4; Dz 9,4). I czasem jest tak, że ci, którzy towarzyszą Mistrzowi są przerażeni, bo stanie się coś po ludzku strasznego, nieoczekiwanego. I tak, jak On doświadczył cierpienia, tak i ja doświadczę cierpienia ze względu na Niego. I tak, jak On zmartwychwstał, tak i ja powstanę do nowego życia.