I dziwił się z powodu niewiary ich. (Mk 6,6)

καὶ ἐθαύμαζεν διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.

Powodem niewiary może być leniwe serce, przyzwyczajenie, które wygłasza autorytarnie: “zawsze tak było” lub “nigdy tak nie było”. Niewiara więzi serce we własnym sosie poglądów, opinii. W gruncie rzeczy, zawęża horyzont patrzenia do swojego “widzimisię”. Raz po raz wkrada się w życie i wkłada w usta krytykę, narzekanie; w myśli bezsens; w serce frustrację. Choć czasem przymila się ironicznym uśmieszkiem, i tak jest smutna.