On zaś powiedział im: Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy łaknął i ci z nim? (Mt 12,3)

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυὶδ ὅτε ἐπείνασεν καὶ οἱ μετʼ αὐτοῦ,

Umiejętość czytania jest konieczna dla osobistej więzi ze Słowem Bożym. Nie na darmo wodziliśmy palcem po literach przy pierwszej nauce czytania. To mamy za sobą. Nie chodzi jedynie o składanie liter w wyrazy, wyrazów w zdania, lecz o przyjęcie sercem, o zaangażowanie wewnętrzne. Przedrostek ανα- (ana-) sugeruje, że trzeba nie tylko czytać, lecz “w-czytać się” w Słowo. Drugi człon tego czasownika γινώσκω (ginōskō) oznacza poznanie, rozumienie, przyjmowanie. W języku hebrajskim występuje jako idiom oznaczający akt małżeński. Adam poznał Ewę i poczęła… (zob. Rdz 4,1). Poznanie, o którym mowa, angażuje obie strony, domaga się wzajemności i otwarcia.

Między mną a Słowem powstaje nić porozumienia, wzajemne przenikanie. Ja poznaję, czytam Słowo a Ono poznaje i czyta mnie, i moje życie. Dziś mam kolejny dzień, by budować tę bliskość.