Marta więc rzekła do Jezusa: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Jezus oświadczył jej: Ja jestem Zmartwychwstaniem i Życiem. Kto wierzy we Mnie, nawet jeśliby umarł, będzie żył. (J 11,21.25)

εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν κύριε εἰ ἦς ὧδε οὐκ ἂν ἀπέθανεν ὁ ἀδελφός μου. εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται.

W Czarodzicielstwie Terry’ego Pratchett’a znajduje się dialog między jednym z bohaterów, a Śmiercią:
– A czym byliby ludzie bez miłości?
– GINĄCYM GATUNKIEM, odparła Śmierć...
Dzisiejsza Ewangelia zdecydowanie ukazuje nam moc Bożej miłości do człowieka, która jest większa niż rzecz ostateczna. św. Jan opisując rozmowę Jezusa z Martą, używa mocnego czasownika na określenie śmierci ἀποθνῄσκω, którego źródłosłowem jest θνῄσκω, sugeruje pewnego rodzaju nieodwołalność, i nota bene, ostateczność związaną ze śmiercią. Pan Jezus, objawia nam się jako Ten, który przynosi niezmącony pokój. Ważniejsze staje się skupienie na Zbawicielu, niż na trudnościach i jakimkolwiek złu. Chrystusowa miłość pozwala nam wierzyć, że może nie będziemy jednak ginącym gatunkiem.