I nie uczynił tam dzieł mocy wiele z powodu niewiary ich. (Mt 13,58)

καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.

Niewiara nie jest tylko zwykłym wątpieniem. Tak jak wiara nie jest tylko samym intelektualnym przekonaniem co do prawd wiary. Jest odrzuceniem, nieprzyjęciem Osoby. Tak się stało w Nazarecie według relacji św. Łukasza (zob. Łk 4,29). Tu jest przeszkoda dla Bożego działania. Znaki i cuda nie dzieją się “samoistnie”. Bóg zawsze zaprasza do współpracy, do zaangażowania się choćby przez jeden akt modlitwy, do przylgnięcia do Jego serca, do posłuchania co ma do powiedzenia. Niewiara to odwracanie się na pięcie, to zatykanie uszu, zamykanie serca przed Jezusem, Synem Maryi, Synem Cieśli, Bratem moim i twoim, Bogiem.