I wyszedłszy zobaczył liczny tłum i ulitował się nad nimi i uzdrowił niemocnych ich. (Mt 14,14)

Καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν ὄχλον καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπʼ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσεν τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν.

Spojrzenie Pana Jezusa dosięga wewnętrznej kondycji każdego z tych niemocnych. On zna nasze słabości. Ludzka natura nie jest wszechmocna, ma swoje obszary “astenii”. Spotkanie z Panem przywraca siły, by z odwagą wyruszyć w dalszą drogę, by nie szemrać po raz kolejny, jak Żydzi na pustyni.

Pewnie jeszcze nie raz doświadczymy swojej biedy, choroby, upadku ale zawsze pozostajemy pod miłosiernym spojrzeniem Pana. Nasza słabość jest miejscem, gdzie może objawić się moc Boga.