I stał się obłok ocieniający ich, i stał się głos z obłoku: Ten jest Syn Mój umiłowany, słuchajcie Go. (Mk 9,7)

καὶ ἐγένετο νεφέλη ἐπισκιάζουσα αὐτοῖς, καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἀκούετε αὐτοῦ.

Obłok, chmura, często pojawiają się Piśmie Świętym w związku z objawieniem Bożej obecności. Świątynia, góry starotestamentalne, wędrówka przez pustynię. Trudno lub nawet jest niemożliwe, by uchwycić obłok, zatrzymać chmurę. Zmieniający się kształt, ulotność, a jednocześnie realny cień, który daje wytchnienie w upalny dzień, wskazują na sposób działania i sposób obecności Ducha Świętego.

Na Górze Przemienienia obejmuje wszystkich swoim łagodnym cieniem a jednocześnie wprowadza w Boskie światło, które jest wszechogarniające. Cały obłok to jednocześnie głos Ojca. Wyznanie Miłości i posłuszeństwa.