On zaś znając ich myśli powiedział mężowi suchą mającego rękę: Podnieś się i stan na środku, i powstawszy stanął.
αὐτὸς δὲ ⸂ᾔδει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν, εἶπεν δὲ⸃ τῷ ἀνδρὶ τῷ ξηρὰν ἔχοντι τὴν χεῖρα· ἔγειρε καὶ στῆθι εἰς τὸ μέσον· ⸀καὶ ἀναστὰς ἔστη. Łk 6,8
Nie jest łatwo stanąć na środku ze swoją słabością, niemocą czy grzechem wobec wielu spojrzeń. Z drugiej strony nierzadko towarzyszy nam bardziej lub mniej uświadomiona potrzeba bycia w centrum. Co przeżywał człowiek z uschłą ręką, jakie miał odczucia, gdy Słowo go podnosi z niemocy?
Nie obnaża go i nie wystawia na pośmiewisko. Przywraca mu zdolność gestów uwielbienia, wykonywania pracy, przytulenia obiema rękami. Sucha ręka staje się na powrót pełna życia.
Gdy Bóg ocala palec, to ocala całego człowieka z duszą i ciałem, z powołaniem i spełnieniem.
