Nie jest bowiem zakryte, które widoczne stanie się, ani schowane, co nie byłoby poznane i na jaw by nie wyszło. (Łk 8,17)

οὐ γάρ ἐστιν κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται οὐδὲ ἀπόκρυφον ὃ οὐ μὴ γνωσθῇ καὶ εἰς φανερὸν ἔλθῃ.

Przymiotnik φανερός w rdzeniu swojej etymologii zawiera słowo światło. Ono sprawia, że wszystko jest widoczne, widzialne. Nawet samo światło ma w sobie samoobjawienie, gdyż i ono samo jest widzialne. Źródłem tej widoczności, poznawalności ostatecznie jest Mądrość Boża, którą słusznie kojarzymy ze światłem. Ona sprawia, że każde stworzenie przed Bogiem jest nagie i otwarte. Nie ma stworzenia, które by dla Niego było niewidzialne (Hbr 4,13) Wszystko, nawet nasze myśli, postawione jest w świetle, aby stała się widoczna Chwała Boża.