Obróciwszy się zaś napomniał ich. (Łk 9,55)

στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς.

To krótkie zdanie ma dalekosiężne konsekwencje. Jezus odwraca się na chwilę w stronę Jakuba i Jana, gdyż już jest zwrócony ku Jeruzalem. Mówi do nich twarzą w twarz, aby widzieli Jego oczy, mimikę, a przez to Jego uczucia. Nie traktuje ich jako zbędny balast podróżny, lecz formuje ich serca do łagodności. Ten gest obrócenia wpisuje się w ogląd sposobu bycia Jezusa w relacjach. Nie unika trudnych sytuacji.

Napomnienie Jezusowe też jest wyrazem miłosierdzia.