Podobne jest ziarnu gorczycy, które wziął człowiek i posiał w ogrodzie swoim, i wyrosło i stało się drzewem, i ptaki nieba zagnieździły się w jego gałęziach. (Łk 13,19)
ὁμοία ἐστὶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔβαλεν εἰς κῆπον ἑαυτοῦ, καὶ ηὔξησεν καὶ ἐγένετο εἰς δένδρον , καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
Drzewo Królestwa Bożego zamiast gałęzi ma ramiona, które dają schronienie, unoszą w stronę nieba. Na każdym konarze wyrastają liście cnót z korzenia pokory. Płyną w nim soki życia – miłość. Rośnie tam gałąź nadziei. Jest wiecznie zielona, nieugięta. Po drugiej stronie wznosi się ku górze gałąź wiary. Ta też jest mocna, niezłomna.
