I powiedział: Prawdziwie mówię wam, że wdowa ta uboga więcej od wszystkich wrzuciła. (Łk 21,3)

καὶ εἶπεν· ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχὴ πλεῖον πάντων ἔβαλεν.

W tekście greckim słowa wdowa i uboga są poprzedzone zaimkiem osobowym. Oznacza to, że rzeczywiście jej tożsamość jest przeniknięta doświadczeniem ubóstwa. Lecz jej postawa na nowo definiuje nam pojęcie ubóstwa. Ona wrzuca wszystko, co ma. Zatem swój los (βίος bios życie) składa w ręce dobrego Boga. Zapewne odnajduje nową radość z tego, co posiada i radość nadziei otrzymania wszystkiego od Boga. Jezus wypatrzył ją w gronie pątników, dostrzegł jej serce ufne.