Oto bowiem, jak stał się głos pozdrowienia Twojego w uszach moich, podskoczyło w radości dzieciątko w łonie moim. (Łk 1,44)
ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου.
ecce enim ut facta est vox salutationis tuae in auribus meis exultavit in gaudio infans in utero meo.
Chciałoby się powiedzieć, że ten młodziutki Jan to niezły akrobata. Podskakuje z radości. Tak samo podskakiwał, tańczył, Dawid przed Arką Pana. Tu też jest Arka Nowego Przymierza — Matka Pana. Duch Święty, który napełnia Elżbietę, napełnia również rosnącego Przyjaciela Oblubieńca. Wtedy, gdy usłyszy Jego głos, też będzie się radował, też będzie pełen wesela i życia. Jego radość, która tu się zaczęła, tam dojdzie do pełni.
Czy jest w Kościele jakaś wspólnota pod patronatem “tańczącego” Jana Chrzciciela?
