Mówię bowiem wam, że jeśli nie będzie obfitować wasza sprawiedliwość bardziej niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, to nie wejdziecie do Królestwa Niebios. (Mt 5,20)
λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
dico enim vobis quia nisi abundaverit iustitia vestra plus quam scribarum et Pharisaeorum non intrabitis in regnum caelorum.
Wybrane dziś słowo od strony gramatycznej jest spójnikiem w zdaniach warunkowych. Warunki pojawiają się w wielu ludzkich działaniach i są dostosowaniem do praw natury, możliwości, zasad zdrowych relacji, itp. Okazuje się, że również, aby wejść do Królestwa Bożego, trzeba spełniać pewne warunki. Bóg w swojej miłości i mądrości stawia nam pewne wymagania. One są znakiem tego, że Mu zależy na nas i nie jest Mu obojętne, jak żyjemy, jakie mamy motywacje, w jakiej kondycji jest nasze serce. Jeśli pozostaniemy na poziomie sprawiedliwości uczonych w Piśmie, to będziemy przyglądać się, jak celnicy i nierządnice wchodzą do Królestwa Bożego ze skruszonymi sercami, a my będziemy dreptać w miejscu lub kręcić się wokół własnej osi.
