Wiele znaków i cudów działo się wśród ludu przez ręce Apostołów. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona. (Dz 5,12)

διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα πολλὰ ἐν τῷ λαῷ καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ Στοᾷ Σολομῶντος.

Znak (אוֹת ʼôṯ), to hebrajski termin, który występuje w Starym Testamencie 78 razy i aż 75 razy tłumaczony jest przez LXX greckim słowem σημεῖον (sēmeion), występującym również w Nowym Testamencie i oznaczającym znak. W aspekcie funkcyjnym אוֹת (ʼôṯ) wskazuje na przedmiot, fakt lub wydarzenie, w którym powinno się rozpoznać, rozeznać, przypomnieć lub intuicyjnie wyczuć coś wiarygodnego. W tym wypadku nie jest ważny „nośnik” znaczenia, ale samo znaczenie, na które znak wskazuje. אוֹת używany jest w różnych obszarach, takich jak: stworzenie, historia czy kult. Najbardziej znanymi znakami w historii Izraela są plagi egipskie (Wj 7,3), w zakresie sakralnym znakiem jest obrzezanie (Rdz 17,11), krew baranka paschalnego (Wj 13,9), czy szabat (Wj 31,13).

Najważniejszym aspektem znaku (אוֹת ʼôṯ) nie jest jego nadzwyczajny i sensacyjny charakter, znak nie służy zastraszeniu oglądającego. Jego funkcją jest przekazanie wiedzy lub zachęcenie do jakiejś postawy. Znaki, jakich na przykład dokonywał Mojżesz, nie miały zastraszyć, czy wprawić Izraelitów w zachwyt, ale służyły potwierdzeniu, legitymacji jego misji pochodzącej od Boga.

W dzisiejszych czytaniach Liturgii Mszy św. nie znajdziemy tekstu hebrajskiego, ale teksty greckie z Dz 5,12-16 i Ewangelii Jana 20,19-31. W obydwu z nich występuje greckie słowo σημεῖον (sēmeion), o którym już wiemy, że służyło tłumaczom LXX do przekładania hebrajskiego אוֹת ʼôṯ, czyli znak. Dzieje Apostolskie mówią o znakach i cudach, które działy się wśród ludu przez ręce Apostołów, Ewangelia Jana zaś mówi o znakach, które Jezus uczynił wobec uczniów. Ewangelista Jan dodaje także cel, dla którego te znaki zostały spisane: „Te (znaki) zaś spisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.” W dzisiejszym fragmencie

Jan opowiada o spotkaniu Zmartwychwstałego Pana z uczniami. Co czyni Jezus? Czy dokonuje jakiegoś nowego znaku? Nie. Po prostu pokazuje uczniom ślady gwoździ na rękach i nogach, a Tomaszowi ranę w boku, aby mógł Go rozpoznać i uwierzyć… Temu właśnie służą znaki, które Jezus uczy nas znajdować i odczytywać.