Mówi jej Jezus: Kobieto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona sądząc, że to ogrodnik jest, mówi Mu: Panie, jeśli ty zabrałeś Go, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja wezmę Go. (J 20,15)
λέγει αὐτῇ Ἰησοῦς· γύναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; ἐκείνη δοκοῦσα ὅτι ὁ κηπουρός ἐστιν λέγει αὐτῷ· κύριε, εἰ σὺ ἐβάστασας αὐτόν, εἰπέ μοι ποῦ ἔθηκας αὐτόν, κἀγὼ αὐτὸν ἀρῶ.
Dicit ei Iesus: Mulier, quid ploras? quem quæris? Illa existimans quia hortulanus esset, dicit ei: Domine, si tu sustulisti eum, dicito mihi ubi posuisti eum: et ego eum tollam.
Jeden raz pojawia się ten rzeczownik w NT. Pochodzi od złożenia dwóch słów κῆπος (kēpos – ogród) oraz οὖρος (uros – strażnik). Maria nie rozpoznaje jeszcze Jezusa i widzi w Nim ogrodnika. Szuka Tego, ktorego umiłowała, szuka wśród umarłych, a On żyje. Nowy Adam – Zmartwychwstały jest przez ten moment, tak jak Pierwszy Adam, ogrodnikiem. Tamten uprawiał Ogród Eden. Ten będzie doglądał nową winnicę – Kościół, a jednocześnie jest Krzewem Winnym, który udziela życia wszystkim latoroślom. Wyrasta z ziemi aż do Ojca, do Boga Jego i naszego.
