Mówił, że trzeba Synowi Człowieka wiele cierpieć i być odrzuconym przez starszych i arcykapłanów, i uczonych w Piśmie, i zabitym, a trzeciego dnia zostanie podniesiony. (Łk 9,22)

εἰπὼν ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.

dicens: Quia oportet filium hominis multa pati, et reprobari a senioribus, et principibus sacerdotum, et Scribis, et occidi, et tertia die resurgere.

Cierpienie jest nieodłącznym doświadczeniem od ludzkiej egzystencji. Rozlewa się czasem falą bólu w ciele i w duszy. Jest tajemnicą, której kres wyznacza zwycięstwo Chrystusa. Zanim jednak to nastąpi, zgodził się cierpieć, być doświadczanym, doznawał bólu, gdy był fizycznie raniony. Cierpiał, gdy był odrzucany, niesłusznie oskarżany. Przyjął w milczeniu wyrok śmierci. Gdy cierpiał, nie złorzeczył. Jednak to nie cierpienie zbawia, lecz miłość. Jezus trwał na krzyżu dlatego, że kochał do końca.