Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem.” (Łk 13,8)
ὁ δὲ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ· Κύριε, ἄφες αὐτὴν καὶ τοῦτο τὸ ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κόπρια.
At ille respondens, dicit illi: Domine dimitte illam et hoc anno, usque dum fodiam circa illam, et mittam stercora.
Wydaj wreszcie owoc godny nawrócenia. Jak widać z powyższego tekstu, nie można odkładać nawrócenia w nieskończoność. “Jeszcze ten rok” [(jeszcze) i ten rok – καὶ τοῦτο τὸ ἔτος kai tuto to etos]…, może to być jeszcze pięćdziesiąt lat, a może już tylko “jeszcze” jeden dzień? Dzisiaj trzeba wykorzystać daną nam szansę nie tylko na nawrócenie, bo jutro może być już wiecznością, w której będę zapytany o skutki nawrócenia, o owoce miłości.
Jeszcze jeden rok,
jeszcze jeden dzień,
jeszcze jeden krok,
Jeszcze szansy cień.
