Podobne jest (Królestwo Boże) ziarnku gorczycy, które wziąwszy człowiek wrzucił do ogrodu swego i wzrosło, i stało się drzewem, i ptaki nieba zagnieździły się w gałęziach jego. (Łk 13,19)

ὁμοία ἐστὶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔβαλεν εἰς κῆπον ἑαυτοῦ, καὶ ηὔξησεν καὶ ἐγένετο εἰς δένδρον, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατεσκήνωσεν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.

Simile est grano sinapis, quod acceptum homo misit in hortum suum, et crevit, et factum est in arborem magnam: et volucres cæli requieverunt in ramis eius.

Życie ma w sobie siłę wzrostu. Korzenie drzew potrafią rozsadzić betonowy chodnik. Maleńkie ziarno gorczycy skrywa w sobie ogromną siłę wzrostu. Każdy ogrodnik cieszy się, gdy widzi, jak zasiane rośliny kiełkują, dzień i noc rosną, a on sam nie wie, jak. Wzrost to podstawowe prawo rozwoju duchowego. Tyle, że nie wyrastają gałęzie, ale wzrasta miłość, która potrafi przyjąć i dawać. Przyjąć obecność i ją dawać.

Pan z radością patrzy, gdy wzrastamy pod Jego okiem, w Jego ogrodzie, jakim jest Kościół.