Zobaczył zaś pewną wdowę ubogą wrzucającą tam pieniążki dwa. (Łk 21,2)
εἶδεν δέ τινα χήραν πενιχρὰν βάλλουσαν ἐκεῖ λεπτὰ δύο.
Vidit autem et quandam viduam pauperculam mittentem æra minuta duo.
Zwykle, gdy jest mowa o ubogich, pojawia się termin πτωχός ptōchos, tymczasem raz jeden w całym Nowym Testamencie pojawia się właśnie taki przymiotnik. Tę wyjątkowość podkreśli potem sam Pan, wskazując na wdowę, która całe swoje życie (βίος bios) złożyła w skarbcu serca Boga. Okazała się najbogatsza. Do dziś i nas wzbogaca, swoim ubóstwem, o dwa pieniążki zaufania i nadziei.
