W tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. (Hbr 10,10)

ἐν ᾧ θελήματι ἡγιασμένοι ἐσμὲν διὰ τῆς προσφορᾶς τοῦ σώματος Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐφάπαξ.

In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Iesu Christi semel.

Zwykłą ofiarę składa się z tego, co jest zewnętrzne wobec składającego. Jakiś dar, dzieło, owoc. W przypadku ofiary, która uświęca nas, czy przywraca więzi z Ojcem, Jezus nie składa czegokolwiek, lecz samego siebie. Jeszcze raz, w innej formie, powraca do nas wyznanie z Wieczernika: Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś oddaje życie swoje za przyjaciół swoich. Ofiara za nasze życie nie jest z powinności Prawa, lecz z pasji miłości do nas.