Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu [sprawach]. (Mk 6,34)

καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπʼ αὐτοὺς ὅτι ἦσαν ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα, καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς πολλά.

Et exiens vidit turbam multam Iesus: et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et cœpit docere multa.

Litować się to okazać współczucie z powodu czegoś złego, co spotkało jakąś osobę lub zwierzę i starać się temu zaradzić. Jezus w geście litości “zaczął nauczać o wielu sprawach”. Odpowiedział na potrzeby otaczających go ludzi. Zobaczył, że najbardziej potrzebują zrozumienia ich sytuacji i dobrego słowa, które, “narodowi siedzącemu w ciemności”, będzie pomocnym światłem na drodze. Ciekawostką jest to, że na spotkanie z ludźmi i rozmowę z nimi poświęcił czas przeznaczony na odpoczynek. Od okazywania litości, współczucia, nauki i krzepiącego słowa trudno zrobić pauzę i chyba nie ma odpoczynku.