Zostaw dar swój przed ołtarzem i odejdź; najpierw pojednaj się z bratem twoim i wtedy przeszedłszy ofiaruj dar swój. (Mt 5,24)

ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ὕπαγε: πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου.

relinque ibi munus tuum ante altare, et vade prius reconciliari fratri tuo: et tunc veniens offeres munus tuum.

Jeden raz w NT jest użyty wybrany czasownik. Etymologia podpowiada, że chodzi o zmianę, przemianę, odniesienia do drugiego. Pojednać się na takim poziomie, że odmieni się moje serce, stanie się zdolne wczuć w to, co brat ma przeciw mnie. W pierwszej odsłonie chodzi o to, że jestem mu coś winien i idę zwrócić to, czego oczekuje. Dobre imię, czas, wyjaśnienie swoich postaw, przeproszenie za krzywdę, zwrot należności materialnej. W drugiej, głębszej odsłonie, chodzi o to, by między nami królowało miłosierdzie dla siebie nawzajem, by nie trzeba było iść do sądu, lecz razem przed Oblicze Boga, by siebie ofiarować.