Dawajcie i będzie dane wam: miarą piękną, przepełnioną, utrzęsioną, przelewającą się, dadzą w zanadrze wasze, jaką bowiem miarą mierzycie, odmierzą wam. (Łk 6,38)

δίδοτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· μέτρον καλὸν πεπιεσμένον σεσαλευμένον ὑπερεκχυννόμενον δώσουσιν εἰς τὸν κόλπον ὑμῶν· ᾧ γὰρ μέτρῳ μετρεῖτε ἀντιμετρηθήσεται ὑμῖν.

Date, et dabitur vobis: mensuram bonam, et confertam, et coagitatam, et supereffluentem dabunt in sinum vestrum. Eadem quippe mensura, qua mensi fueritis, remetietur vobis.

Tylko świadomość tego, jak bardzo jesteśmy obdarowani, może nas ochronić w chwilach pokusy chciwości, zachłanności. Może się dokonać jeszcze coś większego. Mogę innych obdarować. Hojność potrafi rozradować tego, kto jest obdarowany, ale i tego, kto daje. Radosnego dawcę miłuje Bóg.

Niech dziś moje serce stanie się “terminalem” dobra, który przyjmuje i daje, obdarowuje i cieszy się darem. Gdy Bóg daje, to czyni to zwykle ponad miarę, lub jak pisze św. Jan: “…bez miary daje Ducha.” (zob. J 3,34)