Tak mówi Pan: Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku i który w ciele upatruje swą siłę, a od Pana odwraca swe serce. (Jr 17,5)

כֹּה אָמַר יְהוָה אָרוּר הַגֶּבֶר אֲשֶׁר יִבְטַח בָּֽאָדָם וְשָׂם בָּשָׂר זְרֹעוֹ וּמִן־יְהוָה יָסוּר לִבּֽוֹ׃

haec dicit Dominus maledictus homo qui confidit in homine et ponit carnem brachium suum et a Domino recedit cor eius.

Nie sposób w tygodniu, w którym był obchodzony Purim (6-7 marca), nie wspomnieć zawołania: przeklęty Haman! Jednak nie o Hamana dzisiaj chodzi. Słowo אָרוּר (arur), czyli przeklęty jest jednym ze swoiście brzmiącej trójcy. W trzecim rozdziale Księgi Rodzaju czytamy, że wąż był bardziej przebiegły עָר֔וּם (arum) niż wszystkie stworzenia uczynione przez Boga – יְהוָ֣ה אֱלֹהִ֑ים (YHWH Elohim). Natomiast człowiek po grzechu stał się nagi – עֵירֹ֥ם (erom). Wówczas Pan rzekł do węża, by był przeklęty (arur-אָרוּר) pośród bydła i zwierząt (Rdz 3,14). Dzisiaj u proroka Jeremiasza czytamy, że, w sumie każdy, kto nadzieję pokłada w tym, co ludzkie, a nie w Bogu, staje się przeklęty. Niczym na początku stworzenia: chcąc być przebiegłymi, stajemy się nadzy… obyśmy nie poszli całkiem w ślady kusiciela.