Powtórny gest Pana Jezusa pochylenia się ku ziemi w dalszym ciągu oznacza Jego delikatność wobec zawstydzenia najpierw kobiety, pochwyconej na gorącym uczynku, ale też wobec tych, którzy teraz muszą spojrzeć na siebie. Jezus nie ucieka od odpowiedzi, nie unika konfrontacji. Raczej oszczędza jej tym, którzy tak łatwo osądzają według ciała (zob. J 8,15). Jezus, gdy patrzy na ziemię i pisząc po niej, może nam przypomnieć początek Wielkiego Postu. Wtedy wielu z nas usłyszało: “Prochem jesteś…”

W tej ziemi, jaką jestem, Bóg zasiewa ziarna miłosierdzia. Niech rośnie, niech cieszy, niech plon wydaje.