Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. (Mk 16,9)
Ἀναστὰς δὲ πρωῒ πρώτῃ σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, παρʼ ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια.
Surgens autem mane, prima sabbati, apparuit primo Mariae Magdalenae, de qua eiecerat septem daemonia.
Markowi wystarczyły dwa słowa do opisania największego wydarzenia w historii. O zmartwychwstaniu Jezusa mówi: “wstał wcześnie”. W dodatku wyraża się zrozumiałym sposobem. Przecież i my wstajemy każdego dnia. Sukcesem jest wczesne wstanie. Pamiętam, jak moja mama nam powtarzała: “Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje”. Jeśli zaśpimy, trudno jest nam nadrobić stracony czas. Jezus wstaje wcześnie, aby żyć, aby tych, którzy przyjdą do grobu pocieszyć, zaprosić do życia i powiedzieć, by brali się do roboty. “I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!»
