Jak bowiem Jonasz był we wnętrznościach wieloryba trzy dni i trzy noce, tak będzie Syn Człowieka w sercu ziemi trzy dni i trzy noce. (Mt 12,40)
ὥσπερ γὰρ ἦν Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
Sicut enim fuit Ionas in ventre ceti tribus diebus, et tribus noctibus; sic erit Filius hominis in corde terræ tribus diebus, et tribus noctibus.
Trochę inny sens odsłania się, gdy zamiast określenia „łono ziemi” w oryginale słyszymy „serce ziemi”. Jezus złożony do grobu wchodzi w stan, gdzie panuje śmierć. Martwe serce ziemi zostaje rozświetlone blaskiem Zmartwychwstania. Obraz jest bardzo symboliczny. Dotyczy natury świata, który trwa w cieniu śmierci. Tu właśnie dokonało się zwycięstwo. Serce na nowo jest żywe.
